Recenzja referencyjnego wzmacniacza stereo Benchmark AHB2

Każdy entuzjasta, audiofil i recenzent sprzętu ma inne kryteria wyboru sprzętu referencyjnego. Niektórzy stosują sprzęt oparty tylko na jakości dźwięku; inni stosują sprzęt dotyczący jakości dźwięku wraz z filozofią projektowania. Jeśli chodzi o wzmocnienie, jestem wprawdzie gościem w klasie A i uwielbiam dwa wzmacniacze klasy A, które obecnie posiadam: 30-watowy wzmacniacz stereo Pass Labs XA30.8 i 10-watowy wzmacniacz stereo First Watt SIT-2. Wzmacniacze te charakteryzują się głębokim odchyleniem, są zawsze gotowe do obsługi muzycznych transjentów i dramatycznie zmieniającej się dynamiki. Ich wadą jest to, że są nieefektywne i rozpraszają dużo ciepła, ponieważ zużywają dużo energii. Niemniej jednak te wzmacniacze są moimi referencjami, pasującymi niczym groszek i marchewka do moich kolumn Focal Sopra N°1.

Tak więc, kiedy Benchmark przysłał mi referencyjny wzmacniacz mocy AHB2 (100 W na kanał przy 8 omach, 380 W zmostkowane mono przy 8 omach) wraz z nowym przedwzmacniaczem/DACem DAC3, który już testowałem i najpierw przeczytałem instrukcję – tak, Czytałem podręczniki – początkowo byłem zaskoczony. Terminy takie jak niskie odchylenie, klasa H, klasa G i korekcja błędów ze sprzężeniem do przodu nie są terminami towarzyszącymi wzmacniaczom pociągowym, z którymi zwykle żyję. Benchmark wyraźnie stwierdza, że ​​AHB2 reprezentuje „radykalne podejście" do wzmocnienia mocy. Znając reputację firmy i mając w przeszłości jej produkty, byłem zdecydowanie zaintrygowany.

W mojej ostatniej recenzji DAC3 omówiłem filozofię firmy Benchmark dotyczącą dążenia do muzycznej przejrzystości dźwięku. Niski poziom szumów i zniekształceń są w DNA firmy i są ostatecznym celem każdego produkowanego produktu. Wzmacniacz mocy AHB2 Reference ma zgłoszony stosunek sygnału do szumu 132 dB. Teraz, chociaż nigdy nie „wysiadam” z czytania statystyk produktów konsumenckich, bo statystyki nie mogą nigdy zastąpić rzeczywistych testów odsłuchowych, muszę przyznać, że moja ciekawość jeszcze się wzmogła. Czy wzmacniacz z raportowanym stosunkiem sygnału do szumu większym niż wzmacniacze wyprodukowane przez legendarnych projektantów, takich jak Coangelo, Curl, D’agostino i Pass, i znacznie lepszym niż jakiekolwiek nagranie (wysoka rozdzielczość lub inne), naprawdę może być o wiele cichszy? Jeśli tak, czy to ma znaczenie?

AHB2 to przystojny produkt, który kosztuje 2995 USD, czyli około 1000 USD więcej niż DAC3. Ma niewielką powierzchnię około 11 cali na 8 cali i jest solidnie zbudowany z tego samego szczotkowanego aluminium, co DAC3. ABH2 posiada certyfikat THX AAA (wykorzystuje kilka technologii/obwodów firmy) i zapewnia mnóstwo dodatkowych funkcji. Obejmują one między innymi zabezpieczenie przed awariami (które wykrywa przeciążenia, zwarcia, przesterowania, nadmierne temperatury i niskie napięcia wejściowe oraz wyłącza wzmacniacz, aby chronić go i głośniki), dwukierunkowy wyzwalacz 12 V, przełącznik czułości wejściowej, automatyczne wyłączanie, obsługa stereo i mono, wejścia XLR i wyjścia głośnikowe NL4. Podłączyłem AHB2 do DAC3 i korzystałem ze źródeł wysokiej rozdzielczości z mojego serwera NAS Synology 416, jak również źródła Red Book z TIDAL. Wszystkie kable audio pochodziły zWireworld, chociaż wypróbowałem kable NL4, które Benchmark hojnie dostarczył.

Zawsze staram się słuchać różnych sampli muzyki – szczególnie ze źródeł o wysokiej rozdzielczości – co ostatnio stało się łatwiejsze dzięki nagraniom „Master” TIDAL i moim ostatnim nabyciu przetwornika cyfrowo-analogowego Mytek Brooklyn (obecnie w trakcie testu). Używałem Benchmark DAC3 do wszystkich moich odsłuchów, ale majstrowałem też przy przetworniku Mytek Brooklyn do niektórych odsłuchów MQA.

Chociaż AHB2 nie posiada płynności wzmacniacza lampowego, określiłbym go jako mistrzowsko (jeśli nie miłosiernie) szczegółowy i przejrzysty. Nic w muzyce nie wymyka się ze szponów AHB2. Najdrobniejsze szczegóły dotyczące gitar akustycznych Steve’a Howe’a, takie jak wybrzmiewanie każdej harmonicznej podczas początkowych taktów „Chord of Life” lub wyrazistość jego 12-strunowej gitary akustycznej w „The Preacher, The Teacher” z „And You and I " (Close to the Edge, MQA, 24/192), przeszło wyraźnie. Poprawiło to moją przyjemność słuchania piosenki, którą prawdopodobnie słyszałem 500 razy i która jest częścią mojego ulubionego albumu wszechczasów.

Co więcej, tonalność AHB2 jest również absolutnie na miejscu. Niedawno nagrałem płytę Art Pepper Meets the Rhythm Section 24/192 na DVD-Audio i jest to po prostu wspaniała płyta. Jest tak odurzający, że nie mogę przestać jej słuchać. Każda piosenka ma charakter jazzowego klubu nocnego i pod względem jakości dźwięku porównałbym ją z każdą płytą jazzową z dowolnej epoki. Przez cały album bębny grane przez Philly Joe Jonesa miały tak uderzający realizm, że nawet moja żona, przypadkowy słuchacz, zrobiła nieproszona uwagę na temat tego, jak realistycznie brzmią. Równowaga tonalna saksofonu Arta Peppera i fortepianu Red Garland była niemal bezbłędna. Dobrze rozegrane.

Słuchanie utworu po utworze na flip discu Audioslave (Audioslave, 24/48) dowiodło, że AHB2 ma również mocne uderzenie. Ten album jest świetnym nagraniem i zawiera poważną dynamikę i transjenty (posłuchaj "Exploder"), z czym AHB2 poradził sobie z łatwością. Podobnie jak w przypadku wzmacniacza klasy A, mogłem wykryć mięsień AHB2 i usłyszeć to w samej wadze prezentacji w dolnych oktawach. Bas był uczony, głęboki i szybki nawet w przypadku moich półkowych głośników Focal Sopra N°1, które zaczynają schodzić z częstotliwością około 50 do 60 Hz. Podczas gdy wiele hardrockowych albumów ma tendencję do brzmienia szorstko lub mętnie, żadna z tych cech nie była tutaj widoczna w Benchmark AHB2.

Zalety • AHB2
zajmuje mało miejsca, jest chłodny, zużywa mało energii (szczególnie w trybie czuwania) i jest przyjazny dla środowiska.
• AHB2 może wysterować praktycznie każde obciążenie głośnika ze znaczną mocą – szczególnie w trybie mono – jednak nigdy nie brakowało mu finezji w delikatnych pasażach.
• AHB2 jest dźwiękowo przejrzysty, obraz jest piękny i autorytatywnie dostarcza mnóstwo niskich tonów, co prawdopodobnie jest czynnikiem powodującym, że jest tak cichy.

Słabe punkty
• AHB2 odwzorowuje szczegóły z bezlitosną precyzją. Moim zdaniem jest to mocna strona, chyba że łatwo rozpraszasz się, słysząc niechciane szczegóły w źródle, takie jak szum, przycinanie lub słaba edycja – w takim przypadku AHB2 może nie być twoją filiżanką herbaty.
• AHB2 akceptuje źródła niezbalansowane, ale tylko z niesymetrycznym adapterem RCA dostarczonym przez firmę Benchmark. Benchmark twierdzi, że do uzyskania systemów o niskim poziomie szumów wymagane są zbalansowane źródła wysokiego poziomu, dlatego nie zaleca się podłączania do źródeł RCA.

Porównanie i konkurencja
Istnieje zbyt wiele dwukanałowych, półprzewodnikowych wzmacniaczy stereo w przedziale cenowym 3000 USD, aby wymienić je w pobliżu wyczerpującej listy. Nazwy, które przychodzą na myśl, to Red Dragon S500 (1900 USD), Rotel RB-1590 (2999 USD) i NAD M22 (2999 USD), a także droższe oferty, takie jak McIntosh MC152 (4500 USD), a nawet Arcam FMJ P49 (4999 USD). ). Moim zdaniem Benchmark AHB2 może konkurować z każdym z nich.

Podsumowanie
Benchmark AHB2 zawiera w sobie wszystko, co powinien mieć wzmacniacz tranzystorowy. Jest to zaawansowany technologicznie i niezwykły wzmacniacz, który można zawiesić na każdym wzmacniaczu w swojej klasie, ponieważ jest przejrzysty dźwiękowo, pięknie obrazuje i wytwarza autorytatywny bas. Kosztując tylko 2995 dolarów, trudno sobie wyobrazić, aby we wzmacniaczu mocy prosić o znacznie więcej. W rzeczywistości, gdyby AHB2 kosztował kolejne 1000 dolarów, nadal nazwałbym to okazją. Co ciekawe, podczas gdy moje głośniki Focal są łatwe w napędzie, AHB2 prawdopodobnie może wysterować zestaw umiarkowanie nieefektywnych głośników podłogowych do rozsądnych poziomów odsłuchu bez żadnego obciążenia. Jeśli chcesz wydać od 2500 USD do 4500 USD na stereofoniczny wzmacniacz półprzewodnikowy, głupotą byłoby nie uważać AHB2 za silnego rywala.